Onze derdeklassers zijn het afgelopen jaar ondergedompeld in een wereld van ambachten. Kinderen kregen het scheppingsverhaal te horen en leerden hoe ook onze (mensen)handen door middel van oefening en professionalisering een ongelofelijk scheppende kracht hebben. Ze kwamen er achter hoe onze maatschappij een samenstelling is van verschillende schakels die het systeem doen draaien (of af en toe helemaal niet doen draaien) en hoe iedereen daartoe een steentje kan/dient bij te dragen. Zowel de ambachtenperiode als de boerderijperiode zijn er die bestaan uit het ‘doen’. Een mens heeft (werk)spullen nodig, een mens heeft eten nodig en een mens heeft een dak boven zijn/haar hoofd nodig, ons schooljaar zal dus nog afgesloten worden met een huizenbouwperiode.
De ambachtenperiode raakte een beetje ondergesneeuwd door coronaperikelen maar toch hebben we al veel gedaan. We hebben onderzocht hoe en waar onze kleren vandaan komen. Welke mensen er allemaal instaan voor onze broeken, truien en sokken en hoe we hier eerbiedig voor kunnen zijn. We zijn gaan mandenvlechten en hebben munten gegoten in gesmolten tin. We zijn wol gaan wassen, kleuren en weven en hebben als echte houtbewerkers ons eigen speelgoed gemaakt, een hoeihoei-stokje. Wie dat niet kent dient eens een derdeklasser aan de spreken.
In de boerderijperoide maakten we kennis met het leven van de boer en de boerin die voor ons dagelijks brood en eten zorgen en daarvoor hard werken. Hoe ze meeleven met de seizoenen en welk werk er op hen ligt te wachten in elk seizoen. Ook leerden we dat gezond boerenverstand een mooie eigenschap.
Onze ambachten- en boerderijperiode werden afgesloten met een prachtige boerderijklassen op het domein van Widar, een zorgboerderij/woongemeenschap in het landelijke Merksplas.
We konden daar aan de slag in de land- en tuinbouw, in de bakkerij, de weverij en in de verwerking, het winkeltje. We maakten kennis met de boeren en de bewoners van Widar en sloten bovenal deze wonderlijk, idyllische plek in ons hart. Naast inspanning is er op de boerderij ook tijd nodig voor ontspanning om te sporten, spelen en te knuffelen met alle dieren. Als kers op de taart sliepen we daar allemaal samen gezellig in de schuur aan de houtkachel en hadden we een composttoilet zodat ook onze lekkere maaltijden een tweede leven op het veld konden krijgen. Een driedaagse om nooit te vergeten, vooral omdat ook deze ondergesneeuwd raakte (dit keer gelukkig niet door coronaperikelen).
